Rozumiem, że "moim zdaniem" jest w domyśle...

tak tak, w domyśle. Zawsze zapisujem na filmwebie to, co JA sondze o danym filmie, czy rerzyserze. Więc nie chce mi sie za każdym razem pisać MOIM ZDANIEM. Pozdrawiam s daleka.

W domyśle jest też, że zdanie Mateuszowe odpowiada zazwyczaj rzeczywistości, jeśli traktuje o filmie. :-]

na mnie też jakoś nie wywarł wrażenia... wyszłam z niego totalnie zmęczona zastanawiając się "gdzie ta magia?"...

ludzie kompletnie Was nie rozumiem! Jak można powiedzieć, że ten film był bezsensowny czy wydumany! Czy ktokolwiek z Was go w ogóle zozumiał? :?

rok diabla to film niezwykle udany, bo dowcipny, sklaniajacy do refleksji, swietnie zagrany i wyrezyserowany, fantastycznie mieszajacy fakty z fikcja, dzieki czemu ma sie wrazenie, ze to basn a nie quasi-dokument, jednoczesnie pouczajacy i okraszony przepiekna muzyka glownego bohatera. wielka szkoda w tym, ze tego wszystkiego nie wylapales badz nie zrozumiales. ale po 'dupa tam a nie magia' rozumiem frustracje osoby bezskutecznie poszukujacej plakatu swojego idola z pisu. odsylam do gestu z fotki, ktora sobie dobrales jako ilustracje samego siebie, gdybys chcial jeszcze cos mundrego wypocic o filmach, do ktorych jak widac nawet nie powinienes sie zblizac. grunt, ze masz juz cymanskiego. omg^^

Drogi Psychonauto!

Nie ładnie jest atakować personalnie kogoś tylko dlatego, że ów nie lubi filmu, który lubisz Ty. I wmawiać sobie i światu, że ów filmu nie skumał, albo czegoś nie wyłapał

Jeśli ROK DIABŁA Ciebie śmieszy, skłania do reflexji i twierdziż, że jest fantastycznie wyreżyserowany, to sobie tak twierdź. Każdy ma prawo myśleć o danym filmie jak chce, szanujmy się. A fakt, że uważasz, iż ja jestem frustratem, bo nie mam plakatu posła Dorna (tu wielkie joł dla całej formacji rządzącej!) pozostawię bes komentarza, bo mi się nie chce jusz pisać. Rzegnam ozięble.

Ciekawie byc pouczanym odnosnie kultury osobistej przez osobe, ktora juz ze zdjecia mowi wszystkim 'F.U' a swoja opninie na temat filmu zaczyna od slowa 'dupa'. Moze zmien styl a unikniesz 'atakow' ze strony roznych chamow (a zapewniam, ze jest ich cala masa).
Poza tym sprostowanie: niczego nie wmawiam ani sobie ani nikomu, tylko wyrazam swoj protest przeciw tak neandertalskiemu potraktowaniu tego wyjatkowego filmu. A jesli jeszcze nie zrozumiales, to magia filmu tkwi glownie w muzyce, bo to film muzyczny. Jak wiec slon na ucho nadepnal badz muzyka z innych wzgledow nie pasuje, to nie wypisuj od razu dup na forach, bo to sobie mozesz napisac na scianie wlasnego domu.
Tak jak Ty masz to swoje prawo do wyrazania swojej opinii, tak ja mam prawo zareagowac na Twoj celowo przeciez zaczepny post.
A jesli chodzi o te plakaty...coz...sam sie prosisz, ze tak powiem. Usun po prostu te wpisy, bo szczeka opada.

"A jesli jeszcze nie zrozumiales, to magia filmu tkwi glownie w muzyce, bo to film muzyczny."

Jeśli tak i jeśli muzyka jest do dupy, to zasadne jest wówczas pisać o tym filmie "dupa", prawda? ;-)

"Jeśli tak i jeśli muzyka jest do dupy, to zasadne jest wówczas pisać o tym filmie "dupa", prawda? ;-)"

Wygląda na to, że niektórym tak dosadnie słoń na uszy nadepnął, że te im wylądowały w dupie...

heh porównuj dalej Zelenke do Felliniego to gwarantuje ci że daleko zajdziesz ..egh..:/

Nieudany i nudny to ty jesteś, Mateuszu G. Film bardzo dobry i oryginalny. Na samym planie dźwiękowym film jest fascynujący, można go tylko słuchać i już jest nieźle. O "diable" jaki czycha w każdym z nas: słabości, uleganiu nałogom i o upadku. A także o podniesieniu się z upadku (dla niektórych). Ile może kosztować artystę poszukiwanie natchnienia, lub szerzej ile może kosztować psychicznie próba znalezienia odpowiedzi o sens istnienia i porządek wszechświata. Poza tym wszystkim jest to film po prostu o tolerancji, o tym że każdy człowiek to wyspa, najczęściej samotna. Diabłem w tym filmie może być alkohol, może tez być muzyka i artystyczna obsesja, może umownie być nawet Jaz Coleman z Killing Joke. Jedną z najciekawszych i kluczowych postaci tego filmu jest ktoś pozornie trzecioplanowy: holenderski kamerzysta Jan Holman, z jego stoczeniem się w alkoholizm. Film pozornie nakręcony prostymi środkami, ale przecież to film w filmie, a rzeczywistość miesza się tu z fikcją, co wymaga precyzyjnej reżyserii i scenariusza. Film o wielu ciekawych sprawach, ale jego pozorna prostota i bezpretensjonaljność mylą niektórych widzów, którzy myślą, że jest on po prostu nudny. Film miejscami bardzo smutny i melancholijny, a jednak poczułem się pozytywnie nakręcony.

Pomyslany - jak dla mnie - dobrze i przewrotnie:)
Niby dokument - a żaden dokument...
Niby o Nohavicy - a tak naprawdę, wiemy o nim jeszcze mniej na koniec filmu, niz na początku.
Niby zwyczajny - a zupełnie niezwyczajny;)
Ten film zwodzi widza cały czas - i to mi się w nim podobało (zresztą - cala reszta też)
pozdrawiam