Znajomy mi podrzucił DVD. Zaczęłam oglądać: trochę mi się nie chciało, trochę z nudów i braku alternatyw ... nie spodziewałam się niczego szczególnego.
A tymczasem okazało się, że jest to absolutnie rewelacyjny film, ze znakomita muzyką, "aktorzy" graja samych siebie, fikcja splata się z faktami w sposób trudny do rozgraniczenia. Film ma wyjątkowy klimat, pogrążałam się w jego oparach absurdu powoli i niezauważalnie.

Humor w filmie jest delikatny, nienarzucający się, ulotny, wibrujący, trzeba go sobie poszukać. To nie jest komedia w tradycyjnym rozumieniu.
No i Jaz Coleman i moja ulubiona scena w windzie ze skrzypkiem - pełen odlot!

Polecam wszystkim soundtrack z filmu oraz znakomita płytę w stylu "słowiański folk symfoniczny" Cechomor&Jaz Coleman pt. "Promeny. Transformations".