Postmodernistyczna, metaforyczna parodia totalitarnego reżimu komunistycznego.
Zagrana przez awangardowych aktorów z Pragi i zrealizowana w stylu czeskich musicali z lat sześćdziesiątych.

Jeżeli któryś z czeskich filmów powstałych po aksamitnej rewolucji może się chlubić epitetem „kultowy”, jest nim bezspornie "Dym". Ów „musical totalitarnego wieku”, jak brzmi podtytuł, wskutek zamętu po przełomie roku 1989 popadł wprawdzie w zapomnienie, jednak z upływem czasu jego popularność wśród widzów zaczęła rosnąć. Oryginalność, groteskowa hiperbola oraz osobliwa stylizacja wizualna i aktorska – oto powody, dla których "Dym" jest atrakcyjny również dzisiaj. Opowieść o początkach kariery młodego idealistycznego inżyniera Mirka to dowcipna karykatura stosunków panujących w socjalistycznym zakładzie pracy zarządzanych przez dyletantów, którzy opinie mają wprawdzie świetne, ale zdolności za grosz. "Dym" jest drugą fabułą nakręconą przez wielki talent z FAMU, Tomáša Vorela, który sięgnął po specyficzną poetykę amatorskich zespołów tworzących tzw. Praską Piątkę, a także Teatru Sklep. Trzymając się tej konwencji, reżyser kładzie nacisk na stylizowaną wypowiedź, taniec, śpiew i numery muzyczne z udziałem legendarnego didżeja Arnoštka.